Przeraża trochę gospodarka leśna w wykonaniu Lasów Państwowych. Ziemia Lubuska mogłaby mieć taką piękną przyrodę, takie wspaniałe lasy, gdyby nie ta firma dla której las równa się rzędy sosen, plantacja drzew o przeznaczeniu gospodarczym. Lasy Państwowe w okolicach Góry Wilkanowskiej wycinają dzikie i oryginalne poszycie leśne w tych co bardziej naturalnych fragmentach lasu. Całe fragmenty lasów grochodrzewowych (akacjowych) tamże występujących idą pod piły.

Oglądałem trzy fragmenty wyciętych przez nich lasów świerkowych występujących na podmokłych terenach. Lasom Państwowym świerki widać są przydatne, ale nowych nie zasadzą. Ci ludzie zawsze mają gładkie wytłumaczenie, próbują sugerować że ktoś się nie zna, tudzież że drzewa były niezdrowe. Nie wierzę. A jeśli oni tną po prostu wszystko co nie jest sosną, chcąc mieć lasy gospodarcze, a nie rekreacyjne?

Gdyby nie owe lasy państwowe, na całych tych terenach możnaby posadzić różnorodne gatunki drzew, odtworzyć tu naturalne lasy jakie kiedyś porastały te tereny. Choćby tylko tam gdzie będzie to atrakcją dla turystów, choćby na owych wzgórzach. A tak- lasy państwowe. Ach, szkoda gadać.

Droga którą wracaliśmy była mi nieznana. Nie ma ścieżek rowerowych, więc ze Świdnicy skręciliśmy w las gdy tylko zaczęła się ruchliwa szosa do Żar. Stromo, piękne świerki w dolince. Potem przejażdżka przez Wilkanów. Dom z własnym boiskiem do kosza, może i kortami. Kościół, zresztą nowy, schowany w głębi wioski. Ulice powstałe nagle na dawnych polach. Kiedyś domy miały numery kolejne, bez nazw ulic, dziś jest tu kilka tuzinów ulic. Jedziemy Doliną Zieloną, wyjeżdżamy na działki i przez nie, jadąc prosto, docieramy na Glinianki. Szkoda, że zlikwidowano tory kolejki do wożenia gliny jaka działała tu w moim dzieciństwie. Dziś byłaby to świetna atrakcja turystyczna dla dzieciaków, i biznes dla kogoś.